Τι είναι αρχιτεκτονική

[Efpalinos]

Howard, έχεις καμία σχέση με κάποιον Roark που έγραφε στους e-roosters?
Το "Fountainhead" είναι ένα πολύ καλό βιβλίο όμως το ιδεολογικό υπόβαθρο της συγγραφέως που χρησιμοποιεί το βιβλίο ως μέσον προπαγάνδας είναι το λιγότερο, ατυχής. (Ακόμη και σήμερα στην Αμερική τα βιβλία της περιέχουν ένθετα με συστάσεις για εγγραφή και συνδρομή στο κίνημα του "Αντικειμενισμού" ("Objectivism") που ή ίδια ενέπνευσε, αλλά αργότερα απαρνήθηκε γιατί ο πρωτεργάτης και εραστής της την κεράτωσε.(!)

Θα ήταν λοιπόν πολύ καλύτερα εάν επέλεγε ένα καλλιτέχνη (π.χ ένα ζωγράφο) για το κεντρικό ρόλο του "ηρωικού" Howard Roark - δηλαδή ένα ρόλο στον οποίο θα ταίριαζε ο αντικειμενικά (ω, τι ειρωνεία η χρήση αυτής της λέξης!) ακραίος ατομικισμός. Η αρχιτεκτονική σύνθεση, σε αντίθεση με ένα έργο εικαστικής τέχνης, που συνήθως έιναι προϊόν ατομικής προσπάθειας, απαιτεί συνέργεια και οργανωμένη συλλογική προσπάθεια. Η Αυν Ραντ εσκεμμένα χρησιμοποιεί τον αρχιτέκτονα και την αρχιτεκτονική ως σύμβολα μιας νέας δυναμικής, που έχει ως βάση τον ακραίο φιλελευθερισμό, σε μια εποχή (WWII) που υπήρχε η ανάγκη για ελευθερία, και νέα ιδανικά. Λίγοι ίσως γνωρίζουν πως αυτή η γυναίκα που ενέπνευσε μεγάλα μυαλά οπός τον τέως πρόεδρο της κεντρικής αμερικανικής τράπεζας (Alan Greenspan, FED) ήταν μια βαθιά πικραμένη, μετανάστης που δεινοπάθησε και μίσησε τη πατρίδα της, τη κομουνιστική Ρωσία. Επαναλαμβάνω λοιπόν για άλλη μια φορά ότι ενώ γράφει εμπνευσμένα και σαγηνευτικά προωθεί ένα ασύστολο φιλελευθερισμό - (ο οποίος αξιολογήθηκε ανάλογα τα τελευταία χρόνια της διεθνούς οικονομικής κρίσης - Ο Greenspan, για πολλούς ο πατέρας της κρίσης και πρωτεργάτης του νεοφιλελευθερισμού σε μια σπάνια στιγμή αυτοκριτικής και ενώπιον εξεταστικής επιτροπής στο Καπιτώλιο, είπε το περίφημο "I was wrong") - με έναν ακραίο, μονόπλευρο φανατισμό. Λίγο οξύμωρο δεν νομίζετε?

Sundance, Kostas παραπάνω έδωσα σύνδεσμο με το βιβλίο που έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά (σε 2 βιβλία) και εδώ - Αυν Ραντ, "Κοντα στον Ουρανό"

[howard_roark]

efpalinos, διαφωνώ με αρκετά απο αυτά που γράφεις φίλε μου.

επι του φιλοσοφικού περιεχομένου : η Rand καταρχήν ποτέ δεν απαρνήθηκε τις αρχές της, διαφώνησε με την πορεία του ιδρύματος που είχε ιδρύσει η ίδια οταν εχασε τον ελεγχο και τον πήρε ο όντως εραστής της και μετά αντικείμενο εχθρότητας λόγω απιστίας (κι ας ειχε απατησει κι εκεινη τον αντρα της, με τη διαφορα οτι εκεινη ηταν ειλικρινης ενω ο εραστης της οχι)

Η οντως φιλελευθερη θεωρία της μπορεί να ακούγεται σκληρή για πολλούς αλλά εμπεριέχει κατ' εμέ μεγάλα μαθήματα για όλους.

Το βιβλιο μπορει να εκδοθηκε το 43 ή το 44 αλλα είχε γραφτει στην προηγουμενη δεκαετια. Σιγουρα η Rand επηρρεαστηκε απο την φυγη της οικογενειας της απο την κομμουνιστικη Σοβιετικη Ένωση αλλα πικραμενη δεν ηταν αφου εζησε πλουσια ζωη χαρη στα βιβλια της και στον γαμο της με εναν αντρα που την υπεραγαπουσε και τη θαυμαζε.

Για την αξιολογηση της φιλοσοφιας της να θεσω μονο το παρακατω ερωτημα: ειχε αδικο η Rand που κατηγορησε τον κολλεκτιβισμο και τον σοσιαλισμο και προτεινε την ατομικοτητα και την ιδιωτικη πρωτοβουλια, εν ετει 1935-45? Η ιστορια απο το 34 που αρχισε να γραφει μεχρι το 1945 ή και το 2007 τι μας εδειξε? Το να κρινουμε με βαση ενα προσφατο γεγονος, τη χρηματοοικονομικη κριση του 2008 ενα βιβλιο και μια φιλοσοφια του 1935-40 (και οταν για 60 χρονια μαλλον εδειχνε να εχει δικιο η Rand) είναι λιγο μετα Χριστον προφητείες. Εξάλλου το καπιταλιστικο συστημα και ο φιλελευθερισμος δεν απετυχε επειδη περασαμε μια κριση (που εχουμε ξαναπερασει) - αποτυχια θα ηταν να συνεβαιναν στα καπιταλιστικα κρατη αυτα που συνεβησαν στα κομμουνιστικα το 89. Αυτο θα ηταν αποτυχια και αποδοκιμασια του καπιταλισμου.

Επι του φιλοσοφικου της προτεινω στην παρεα το αλλο της μεγαλο βιβλιο, το Atlas Shrugged, οπου η φιλοσοφια της αποκαλυπτεται. Ενα βιβλιο για μενα μεγαλειωδες και αριστουργηματικο, αλλα και δυσπεμπτο για καποιον που ξεκιναει να το διαβασει εχοντας μυαλο επηρρεασμενο απο τα ελληνικα γεγονοτα της συγχρονης ιστοριας. Εμενα προσωπικα τα βιβλια της μου αλλαξαν τον τροπο που αντιμετωπιζω τους ανθρωπους που εχουν διαφορετικη κοσμοθεωρια απο την δικη μου.

Αλλά θα βγούμε εκτός θέματος.

Επί του παραδείγματος της αρχιτεκτονικής στο βιβλίο:

αρκετές φορές περιγράφει τον Roark να συνεργαζεται με στατικό, και βέβαια υπάρχει η μεγάλη φιλία του με τον γλύπτη που κάνει το άγαλμα που αποτελεί το κεντρικό θέμα του ναού που σχεδιαζει στο μέσο του βιβλίου, στον οποίο μάλιστα υποτάσεται πλήρως σαν αρχιτέκτονας και τον αφήνει να κάνει ο,τι θέλει αφού του έχει εξηγήσει τον χώρο στον οποίο θα φιλοξενηθεί το άγαλμα.

Η κεντρική ιδέα του βιβλίου, η μάχη δηλαδή του ενός εναντι των πολλών, βρήκε για μένα το τέλειο παράδειγμα στην σύγχρονη της Rand μάχη μεταξύ του αναδυόμενου τότε μοντέρνου κινήματος και της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, τότε στην αμερική το greek & roman revival ή άλλα στυλ που κοιτάζαν στο παρελθόν.

H Rand οπως προκύπτει απο τους βιογράφους της και παρόλο που το αρνήθηκε η ίδια, είχε γοητευτεί από την προσωπικότητα του Frank Loyd Wright, ο οποίος για τους σύγχρονούς του ήταν βασικά ένας εκκεντρικός και δύσκολος τύπος που πήγε αντίθετα σε όλα τα κατεστημένα. Αυτό της έδωσε την ιδέα να χρησιμοποιήσει για το κατα βάση φιλοσοφικό της βιβλίο το παράδειγμα της αρχιτεκτονικής.

Το οτι δημιουργησε μια φιγούρα σαν τον Howard Roark ηταν μια ευτυχής παρενέργεια, αφού υπαρχει μεν το βασικο φιλοσοφικό της μήνυμα με το οποίο μπορεί καποιος να διαφωνει ή να συμφωνεί αλλα αυτα προκύπτουν για οσους το ψάξουν πιο βαθιά.

Στην πρωτη αναγνωση, αυτο που μενει είναι η λατρεια για την δημιουργεια, η αξιοπρεπεια ενος αρχιτεκτονα ή και καθε επαγγελματια που δημιουργει, η αρνηση στον συμβιβασμο και το παθος με το οποιο πρεπει να αντιμετωπιζεται η ζωη. Ωραιες εννοιες για να περιγραψεις σε καποιον τι ειναι αρχιτεκτονικη.